Het was redelijk vroeg in de ochtend toen we op de tram stapten richting de volgende bezienswaardigheid. We zouden op bezoek gaan bij de plek waar ik het meest naar uitkeek deze hele vakantie. We waren onderweg naar Schloss Schönbrunn.
Schloss Schönbrunn is misschien wel de bekendste bezienswaardigheid van Wenen. Denk je aan Wenen dan is dit paleis vaak het eerste wat bij mensen opkomt. Het slot is een zeer belangrijk erfgoed van Oostenrijk en sinds 1960 is het een van de drukbezochtste bezienswaardigheden in heel Wenen. In 1692 is de bouw van het paleis begonnen en pas 1713 was het klaar voor gebruik. Keizerin Maria-Theresia had besloten dat dit slot zou worden ingezet als zomerresidentie voor de keizers en keizerinnen. Sindsdien is het slot meerdere verbouwingen ondergaan, waaronder de renovatie van de buitenmuren. Schönbrunn werd geel geschilderd. Dat is niet zonder reden. De gele kleur staat namelijk voor de constitutionele unie tussen de Hongaarse en Oostenrijkse monarchen. Jaren later, in de tweede wereldoorlog, werd een deel van het hoofdgebouw beschadigd door bomaanvallen. Pas in de tijd van de Oostenrijkse bezetting, wat duurde van 1945 tot 1955, besloten de geallieerden dat het gebouw gerestaureerd moest worden. In 2004 vond de laatste renovatie plaats, namelijk die van de zuidzijde.
De dag dat wij naar Schloss Schönbrunn gingen scheen de zon volop en was het een graad of 12. Het grote, gele slot werd al gauw zichtbaar vanaf de weg. We liepen de poorten door en voor ons stonden groepjes mensen met dampende dranken in hun handen of ze namen een hap van de versgebakken krakelingen. Ondanks het prachtige weer was het in de schaduw, waar de mensen stonden te genieten van de lekkernijen, nog vrij fris. Mijn vriend en ik besloten om ook iets warms te halen bij een van de kerstkraampjes. Een van de kraampje trok mijn aandacht. Ik rook de geur van versgebakken koeken. Op de toonbank lagen gevulde koeken, kleine roze taartjes, chocoladebollen en noem maar op. Het water liep me meteen in de mond. Wij kozen voor twee roze taartjes en twee chocoladebollen, het was tenslotte koffietijd en bij de koffie hoort wat lekkers. Terwijl mijn vriend een slok nam van de koffie nam ik een hap van het roze taartje. De cake was doordrenkt met drank, maar het suiker bracht het weer een beetje in evenwicht. Het was niet wat ik had verwacht van dit gebakje, ik wist dan ook niet wat ik had gekocht, maar oh wat was het lekker. Ik besloot om de chocobol te bewaren voor later, eerst gingen we wandelen door de tuinen.
Bij het paleis hoort maar liefst 12 hectare grond! Het park is in 1753 aangelegd door de Leidse hovenier Adriaan Steckhoven. Als je al dacht dat het slot indrukkend was, dan word je achterover geblazen door de tuinen. Er is hier kosten noch moeite bespaard gebleven en dat is te zien. Het park heeft zijn eigen doolhof, die overigens dicht is in de winter, een nagemaakte Romeinse ruïne, een Gloriette en meerdere fonteinen. Het is heerlijk om doorheen te lopen en door de grootte ervan leg je meteen een heleboel kilometers af, ik heb die dag ruim 15 kilometer gelopen. Wij besloten om naar de Gloriette te lopen. Deze ligt recht tegenover Schönbrunn en ik denk dat het ongeveer 15 minuutjes lopen is om bij de Gloriette te komen. Het was inmiddels zo opgewarmd dat ik met mijn jas open naar boven klom. Halverwege stopten we bij een grote fontein. Als je daar bovenop ging staan had je al een goed uitzicht over het paleis en zijn tuinen, maar we moesten nog verder omhoog. Met mijn camera in de aanslag klommen we steeds verder omhoog. Eenmaal boven aangekomen hadden we een prachtig uitzicht over het paleis en de daarbijbehorende tuinen. Het leek haast wel een sprookje.
In het park bevindt zich de oudste dierentuin ter wereld, het Tiergarten. Deze is in 1752 opgericht door keizer Frans I Stefan. Hij was gefascineerd door de dieren en liet sinds 1751 meerdere exotische dieren naar Wenen komen. In 1770 kwam zelfs de eerste olifant daar aan. Net zoals Schloss Schönbrunn zelf staat het Tiergarten ook op de UNESCO werelderfgoed lijst.
Vlakbij de dierentuin vind je een nagemaakte Romeinse ruïne. Dit was toch wel een bijzonder beeld. Twee standbeelden van een man en vrouw zaten midden in de gevallen brokstukken van de ruïne. De twee standbeelden staan voor de goden van de rivieren Danube en Enns. Persoonlijk geef ik een iets romantischer verhaal aan het kunstwerk, namelijk dat twee mensen voor elkaar kiezen terwijl de wereld om hen heen instort.
Nadat we de tuinen hadden gezien was het tijd om naar binnen te gaan. De tuinen zijn vrij toegankelijk voor iedereen, maar wie nieuwsgierig is naar het interieur van het paleis moet wel betalen. Je kan kiezen uit meerdere tours, waarbij je bij de een iets meer ziet dan bij de ander. Zelf zijn wij gegaan voor de Grand Tour. Dit kostte ons €29 per persoon, hiervoor konden wij de appartementen van Franz Josef, Sisi en Maria-Theresia bekijken. Daarnaast kregen wij een inkijkje in de miljoenenkamer, de Gobelin salon en zagen wij het enige staatsbed van het Weense hof dat nog overeind staat. De tour zelf duurde ongeveer een uurtje waarin je veel informatie krijgt over het paleisinterieur en het leven van de Oostenrijkse keizerlijke familie. Als je ervoor kiest om dit te doen dan is het belangrijk dat je op tijd bij de ingang bent. Het slot is goed beveiligd en voordat je naar binnen mag moet je je rugzakken inleveren, wordt je ticket driedubbel gecheckt en krijg je de audiotour. Het wordt aangeraden om ongeveer 15 minuten van tevoren aanwezig te zijn, want als je te laat bent heb je pech. Binnen in het paleis mag je geen foto’s maken, dus ik kan jullie helaas ook geen impressie geven van hoe het er vanbinnen uitziet. Ik kan je wel verzekeren dat het paleis rijk gedecoreerd is en dat het absoluut het geld waard is. Het neemt je mee terug in de tijd en daarbij krijg je de mogelijkheid om de originele meubels te zien. Bovendien krijg je een hele hoop nieuwe informatie, wat leuk is voor elke geschiedenisliefhebber.
Hozzászólások